Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Μιλώντας για μια άλλη εκπαίδευση

Η νέα σχολική χρονιά άρχισε όπως και η εφαρμογή του εκπαιδευτικού της συστήματος. Φανταστείτε ένα σχολείο όπου δεν υπάρχουν εξετάσεις, βαθμοί, έλεγχοι επίδοσης. Η Ελλάδα δεν έχει να υπερηφανεύεται για πολλά πάνω στον τομέα της εκπαίδευσης, μήπως οι υπόλοιπες χώρες έχουν να μας διδάξουν κάτι;
 
Η δημιουργικότητα στα φινλανδικά σχολεία δεν έχει όρια
Το σχολικό κουδούνι χτύπησε, και μαζί με αυτό, όπως κάθε χρόνο, ξεκίνησαν και οι πιο ευοίωνες προβλέψεις για τη νέα σχολική χρονιά. Η ανυπομονησία των παιδιών για τα καινούρια σχολικά βιβλία και το ξεκίνημα του σχολικού έτους κρατάει όσο ο Σεπτέμβρης γιατί στη βάση του, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα θυσιάζει την γνώση για να τελειώσει την διδακτέα ύλη.

Οι καθηγητές τρέχουν και οι μαθητές δεν προλαβαίνουν. Δεν προλαβαίνουν να κατανοήσουν, να αφομοιώσουν, να προχωρήσουν ομαλά. Η ταχύτητα τους αναπτύσσεται μόνο στην αποστήθιση, στη στεγνή παπαγαλία μιας και αυτός είναι ο σκοπός του συστήματός μας. Σε σύγκριση με τον τρόπο διδασκαλίας του υπάρχοντος δικού μας συστήματος, κάποια άλλα παιδαγωγικά συστήματα στον κόσμο “μας βάζουν τα γυαλιά”. Κάποια άλλα απλώς κυνηγούν την τάχιστη γνώση, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

Πέρα από θεωρητικές και βιαστικές εντυπώσεις, και επίσημα η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση όλων των ευρωπαϊκών χωρών, ως προς τα θέματα παιδείας και την ανάπτυξη του εκπαιδευτικού της συστήματος. Από μία άλλη παγκόσμια έρευνα που έγινε σε 40 χώρες, η χώρα μας κατέχει την 37η θέση, ενώ βρίσκεται στην ίδια “ομάδα” με χώρες όπως το Μεξικό, η Βραζιλία, η Ινδονησία.

Πρώτη στον κατάλογο των χωρών με το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο είναι η Νότια Κορέα. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που από τις άριστες επιδόσεις του, μάλλον λειτουργεί προς αποφυγή αφού στηρίζεται εξ
ολοκλήρου σε ένα “εκπαιδευτικό θαύμα”, απολύτως προσαρμοσμένο σε έναν συνεχή ανταγωνισμό επιδόσεων των μαθητών. Στην κατάταξη ακολουθούν η Ιαπωνία, η Σιγκαπούρη και το Χονκ Κονγκ. Παρότι η Φινλανδία έχει ένα ευρέως φημισμένο και πολυβραβευμένο σύστημα, έχει “πέσει” στην πέμπτη θέση διεθνώς.

Η άνοδος των ασιατικών χωρών οφείλεται στην καλή συνεργασία μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων αλλά και στον σεβασμό που τρέφουν σε αυτές τις χώρες για τους εκπαιδευτικούς. Στην έκτη θέση, βρίσκεται η Μεγάλη Βρετανία, ενώ θεαματική είναι η άνοδος της Πολωνίας καθώς βρίσκεται στη δέκατη θέση παγκοσμίως. Το ελληνικό σύστημα πέρα από ελάχιστες περιπτώσεις, υπονομεύει την δημιουργικότητα. Οι μαθητές δεν διδάσκονται περιβαλλοντικά μαθήματα, δεν έχουν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν ένα μάθημα στην αυλή ή την ταράτσα του σχολείου.

Πολλοί εκπαιδευτικοί στην Ταϊλάνδη εφαρμόζουν ένα καινοτόμο πρόγραμμα που στηρίζεται στη μνήμη και την επανάληψη, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχουν όρια στη μάθηση των παιδιών.  Σε σχολεία της Μπανγκόκ, μαθητές αναπτύσσουν την σκέψη τους με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ασχολούνται με δραστηριότητες σχετικές με τη ζωγραφική, την τεχνολογία, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την πραγματική ζωή, αλλά το πιο σημαντικό κομμάτι αφορά την αρχή της κάθε ημέρας. Τα παιδιά αρχίζουν το μάθημά τους, μαζεύοντας μανιτάρια. Το σύστημα έχει κερδίσει βραβείο καινοτομίας ενώ πολλοί γονείς υποστηρίζουν ότι η αντίληψη των παιδιών τους έχει προχωρήσει πολύ από τότε που ξεκίνησαν το πρόγραμμα.
 
Τα hagwons της Νότιας Κορέας
Το πρόγραμμα της Νότιας Κορέας παρόλο που έχει σκαρφαλώσει στην κορυφή και κατέχει τον τίτλο του καλύτερου εκπαιδευτικού συστήματος, δουλεύει με hagwons. Τα hagwons είναι ιδρύματα με δωμάτια το ένα δίπλα στο άλλο με λεπτούς τοίχους, φωτεινές λάμπες και μαθητές που βρίσκονται εκεί μετά το σχολείο μέχρι τις 10 το βράδυ ή και περισσότερο για να αποστηθίσουν αγγλικό λεξιλόγιο, κορεάτικη γραμματική και μαθηματικούς τύπους. Το αποτέλεσμα είναι η αναπαραγωγή μίας στεγνής μάθησης που δεν καταλήγει ποτέ στην ουσιαστική γνώση.

Στον αντίποδα βρίσκεται το φινλανδικό πρότυπο. Τα παιδιά σπάνια δίνουν εξετάσεις ή κάνουν εργασίες στο σπίτι μέχρι να φτάσουν στην εφηβεία, και δεν βαθμολογούνται τα πρώτα έξι χρόνια της εκπαίδευσης τους. Το μοναδικό υποχρεωτικό διαγώνισμα το οποίο δίνουν οι μαθητές είναι στα 16 τους χρόνια. Το αποτέλεσμα είναι το 93% των Φινλανδών να αποφοιτούν από το λύκειο. Σε αυτό το σύστημα, οι αδύναμοι και άριστοι μαθητές έχουν την μικρότερη διαφορά από όσα σχολεία λειτουργούν στον κόσμο.


Στην Ελλάδα, όταν αναφερόμαστε σε δημιουργικές αλλαγές του εκπαιδευτικού συστήματος, μιλάμε περισσότερο με ουτοπικούς όρους. Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα όταν είναι ελεύθερα και όχι όταν εξαναγκάζονται, η ελευθερία αυτή ξεχνιέται στα δικά μας σχολεία. Ο διευθυντής του πιο παλιού δημοκρατικού σχολείου (1921), του οικοτροφείου του Σάμερχιλ στην Αγγλία, είχε πει κάποτε, "Προτιμώ ένα σχολείο που θα βγάζει ευτυχισμένους οδοκαθαριστές παρά νευρωτικούς επιστήμονες"...

Πηγή: http://www.pathfinder.gr/
Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου